Zeynep Erbay Sevgili günlük, Yine taşınıyoruz. Bu sefer İstanbul’a gidecekmişiz. Babama belli etmesem de moralim çok bozuk. Ne gerek var sanki? Bu sabah erken kalktım. Son okul günüm. Bugün bayrağı ben havalandıracağım İstiklal Marşı okunurken. Altı haftadır bunu bekliyordum. Okul numaram yüzünden bu kadar bekledim, yeni gelen öğrenci olmamın dezavantajlarından biri. Beşinci Sınıf öğrencileri yerine […]
Galen, okula gitmeden önce her sabah oturma odalarındaki kitaplığın önünde dikilirdi. Bakışlarını bir kitaba odaklardı. Kitabın adı “Var olan En Muhteşem Kaşif”ti. En üst rafta duruyordu. Üzgün hissettiği zamanlarda annesi ona hep bu kitabı okurdu. Ve son günlerde Galen hep üzgün hissediyordu. Kitaba gözlerini diker, üst rafa ulaşmanın ve kitabı oradan kurtarmanın bir yolunu bulmaya
“Şunlara bakın, şunlara bakın!” diye sevinç çığlıkları atar küçük serçe. “Zaman yok!” diye homurdanır serçe arkadaşları. “Yapacak işlerimiz var, hem kime bakacağız ki?” “İnsanlara tabii ki” diye seslenir küçük serçe. “Yine biraz daha fazla gülmeye başladılar.” “Gerçekten mi? Bu nasıl olur?” diye bilmek ister arkadaşları. “Güneş sayesinde tabii ki. Ben de sonunda gökyüzünden tekrar sıcak
Sihirli dilek yüzüğü kum havuzunun içinde duruyordu. Mia hemencecik Hiçbir Yer ülkesindeki üzgün Kral Hiç Kimse için bir dilekte bulundu… Mia, Hiçbir Yer ülkesindeki Kral Hiç Kimse’nin kalesi kadar büyük ve görkemli kumdan bir kraliyet kalesi yapmak istiyordu. Annesi daha dün ona üzgün kralın hikayesini anlatmıştı. Mia şimdi hayatında hiç gülmemiş olan bu sert kralı